Beskid Niski - odkrywanie z dziećmi

 

 

 

Na dzień dzisiejszy zaplanowaliśmy coś zupełnie innego. Wybieramy się nad jezioro Klimkówka. Jest to zbiornik utworzony na rzece Ropie w 1994 roku, który ma spełniać funkcje retencyjne i turystyczne. Jezioro jest przepiękne. Zachwyca nas czysta woda, urozmaicona linia brzegowa i szczyty otaczające zbiornik. Po pływaniu i plażowaniu nad brzegiem jeziora, wypożyczamy rowerek wodny, aby zbadać liczne zatoczki jeziora.

 

Oprócz piękna przyrody, fascynuje nas spokój tego miejsca. Jesteśmy praktycznie sami na jeziorze, w oddali widzimy jeszcze jeden rowerek wodny, łódkę, i kilku ludzi próbujących windsurfingu. Pływamy ok. 2 godzin, po czym decydujemy się na zwiedzenie zapory. Zapora jest wysoka na 34 m, długa na 210 m.  Przy zaporze mieści się mała, szczytowa elektrownia o mocy 4,5 MW. Dowiadujemy się tu również innej ciekawostki, a mianowicie iż jezioro Klimkówka „zagrało” rzekę Dniepr w filmie „Ogniem i Mieczem” Jerzego Hofmana: to tędy pan Skrzetuski płynął na Sicz. Z dnia dzisiejszego jesteśmy bardzo zadowoleni i pełni energii na dzień następny. Wracamy do domu, aby zakończyć dzień na opowiadaniu wrażeń z odkrywania Beskidu Niskiego przy ognisku.|

|

 

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

 

 

Na dzień dzisiejszy zaplanowaliśmy spacer wzdłuż rzeki Wisłoki oraz zdobycie kolejnej pieczątki z symbolem Wilka w Nieznajowej. Jest to jedna z wielu już nieistniejących wsi łemkowskich.

 

Na miejsce postoju dostajemy się samochodem przez Czarne. Parkujemy niedaleko od bacówki, ruch tu spory jak na miejsce z nie najlepszym dojazdem, ale nic dziwnego bo można tu zakupić świeżego, prawdziwego oscypka albo bunca. Dowodem na to jest mijające nas stado owiec prowadzone przez bacę. Widok niesamowity, otoczył nas potok beczących zwierząt z dzwonkami na szyi, a wokół niego biegał pies pasterski strzegący stada.

 

Podążamy dalej wzdłuż Wisłoki, kilkakrotnie przeprawiając się przez jej nurt. Po drodze mijamy Chatkę w Nieznajowej, działającej na zasadzie studenckiego schroniska turystycznego, podobno w zamian za prace na rzecz chatki można tu bezpłatnie przenocować. Ciekawostką jest, że w budynku tym w latach 1969 - 1981 przebywali młodociani więźniowie polityczni, którym wmawiano, że są na Syberii i ich ucieczka nie ma jakiegokolwiek sensu. Tuż obok niej znajduje miejsce gdzie rzeka Zawoja wpada do Wisłoki, wyrywając w dnie spore zagłębienie, wystarczające do skorzystania z kąpieli. Dziś wody rzek są ciepłe, dlatego nie brakuje chętnych na pływanie.

 

Idziemy dalej żółtym szlakiem aż natrafiamy na tzw. „Drzwi do nieistniejącej już wsi”, stoją w szczerym polu, przypominając portale do nieistniejącego już świata. Znajdziemy na nich symboliczne numery domów oraz tablice z informacjami, mapkami i archiwalnymi zdjęciami. Jedynymi śladami po dawnych mieszkańcach są malownicze, kamienne kapliczki przedstawiające scenę ukrzyżowania, Świętą Rodzinę i świętego Mikołaja. Na trasie spotykamy stare drzewa, także te owocowe, rosnące w dawnych sadach, dziś już zdziczałe.

 

W końcu docieramy na miejsce docelowe, widzimy planszę z opisem oraz budkę z pieczątką do oznaki.

 

 

 

Pogoda zaczyna się zmieniać, zapowiada się na burzę. Kończymy posiłek i szybkim krokiem wracamy. Po drodze ukrywamy się przed deszczem w chatce studenckiej i zmieniamy plan trasy powrotnej. Wracamy drogą leśników, na której wśród żwiru znajdujemy śliczne białe kryształy. 

 

 

Jesteśmy coraz bliżej celu - zostały nam do zdobycia dwie pieczątki. Pierwsza ze ścieżki przyrodniczej „Kiczera”, gdzie zapoznajemy się zarówno z historią terenu jak i poznajemy przyrodę. MPN wydał przewodnik po ścieżce, ozdobiony licznymi zdjęciami i rysunkami. Dostępny jest on do pobrania na stronie MPN.

 

 

 

Ścieżka ma 2,5 km długości, składa się z 11 przystanków. Nasz spacer zaczynamy od  końca czyli pkt. 11 - śródleśna polana. Dla nas najciekawsze są tereny nieistniejącej wsi Żydowskie, oczko wodne z przelatującymi ważkami i punk widokowy na jednej z polan. Przez Żydowskie przebiega zielony szlak turystyczny, którym wędrujemy na szczyt Wysokie (657 m n.p.m.) po zdobycie ostatniej pieczątki.

 

Po drodze spoglądamy często na niebo, próbując śledzić lot orlika krzykliwego. W MPN dominują lasy, których jest aż 95%, dlatego tak liczne w tym rejonie łąki są miłą odmianą. Szczyt Wysokie to polana z piękną panoramą o rozpiętości niemal 360º, ładnie opisaną na tablicach. Ze szczytu zobaczymy Magurę Małastowską, Kozie Żebro, Busov – najwyższy szczyt Beskidu Niskiego, a nawet Tatry. To idealne zwieńczenie naszej przygody ze zdobywaniem odznaki terenowej, piękna pogoda i dobra widoczność, cisza i spokój. Na szczycie zostajemy nieco dłużej niż zwykle. 

 

 

 

 

 

Mamy wszystkie pieczątki i jedziemy po odbiór nagrody do Krempnej, do jednego z najnowocześniejszych muzeów w Polsce: Ośrodka Edukacji i Muzeum Magurskiego Parku Narodowego. Po okazaniu naszych książeczek i dopłacie 10 zł., dostajemy odznaki, które od dnia dzisiejszego będą stanowiły ozdobę naszych plecaków.

 

 

W dalszej kolejności zwiedzamy ekspozycję muzeum. Zaczynamy od obejrzenia animowanego filmu, wyjaśniającego powstanie okolicznych gór. Potem przechodzimy wzdłuż czterech dioram, pokazujących poszczególne pory roku. Z głośników wydobywa się głos lektora, zsynchronizowany komputerowo z oświetleniem modelującym porę dnia i roku, a jedna ze scen poprzedza "uruchomienie" prawdziwego strumienia płynącego po miniaturowym górskim zboczu. Jest też ekspozycja wszystkich rosnących w parku gatunków drzew. Pnie można dotknąć i powąchać.

 

Zostało nam trochę czasu, więc zrobiliśmy mały spacer wokół Krempnej, zakończony obiadem nad sztucznym jeziorem na rzece Wisłoka.

 

Podsumowując, pomysł zbierania pieczątek okazał się dobrą motywacją do kolejnych spacerów.  Poziom trudności szlaków turystycznych był odpowiedni dla naszych dzieci. Dziewczynki polubiły góry i mamy nadzieję że w przyszłym roku zdobędziemy kolejne odznaki.

 

Ostatnie dwa dni naszych wakacji, korzystając z pięknej pogody, spędziliśmy ponownie nad jeziorem Klimkówka. Relaks nad wodą był idealnym zakończeniem naszych aktywnych wakacji.