Wycieczka z dzieckiem do Wrocławia

Wycieczka z dzieckiem do Wrocławia

Jednym z najpiękniejszych miast, które odwiedziliśmy kiedykolwiek, jest bez wątpienia Wrocław. Wybraliśmy się tam na trzy dni i chcieliśmy zrealizować bon turystyczny. Początkowo planowaliśmy podróż nad morze, ale było trudno o noclegi w rozsądnych cenach, więc zmieniliśmy plany… i nie żałujemy!

Zatrzymaliśmy się w jednym z najbardziej charakterystycznych hoteli tego zabytkowego miasta, a mianowicie w Hotelu Tumskim. Wyjazd planowaliśmy na początku lipca, by bez problemu znaleźć miejsce w połowie sierpnia w powyższym miejscu. Zdecydowaliśmy się na pokój standard plus. Dla nas było łóżko małżeńskie, a dla czteroletniego synka dostawka.

Pokój znajdował się na czwartym piętrze (fajnie, że była winda) z łazienką. Nie mam żadnych zastrzeżeń co do czystości. W łazience czekały na nas ręczniki oraz kosmetyki, a także butelkowana woda. Ze względów epidemiologicznych suszarki były wyłączone, ale spokojnie mogłam podłączyć swoją do gniazdka w łazience.

Co mogę już od razu poradzić, to to, że jeśli jest taka możliwość, to lepiej przyjechać do Wrocławia pociągiem lub autokarem, bo parkingi praktycznie wszędzie są płatne i dość drogie. My za dobę na parkingu hotelu zapłaciliśmy 39 złotych, a byliśmy trzy dni, więc kwota nie jest mała. Za to miałabym jakiś posiłek dla rodziny. Poza tym Wrocław ma bardzo dobrze rozbudowaną sieć komunikacyjną i praktycznie wszędzie można dojechać tramwajem.

Podczas rozpakowywania ubrań i wieszania ich w szafie zauważyłam, że nie mamy lodówki ani zestawu do parzenia kawy/ herbaty, który miał być w standardzie tego pokoju. Zeszłam więc do recepcji zapytać, czy coś źle doczytałam na ich stronie. Okazało się, że nastąpiła pomyłka i nie będziemy mieć lodówki, ale czajnik i zestaw herbat nam doniosą.

Menager zaproponował, że zwróci nam część pieniędzy na bon, ale odmówiłam. Nie przyjechałam się wykłócać, tylko odpoczywać, choć kiedy zeszłam do recepcji, to pani chyba obawiała się, że trafiła na koszmarną i roszczeniową „Grażynkę” . 

Rozpoczynamy wrocławską przygodę!

Po ogarnięciu się, spakowaliśmy plecak i od razu ruszyliśmy na miasto, by nie tracić ani jednej chwili, bo mieliśmy ambitny plan zwiedzania. Najpierw jednak musieliśmy znaleźć placówkę poczty, by wysłać dziadkom pocztówkę, no i coś zjeść. Pomogła nam oczywiście mapa w telefonie, która nas nawigowała.

Po drodze zatrzymywaliśmy się, zachwycaliśmy pięknem miasta i znaleźliśmy pierwszego krasnala!

Niedaleko poczty zauważyliśmy knajpkę, która była dość zatłoczona, a w której serwowano makarony własnej roboty. Pomyśleliśmy, że skoro jest tam tyle ludzi, to warto wstąpić na obiad, szczególnie, że byliśmy już bardzo głodni. Igorkowi zamówiliśmy spaghetti carbonara, mąż chciał spróbować gnocchi a ja wzięłam też jakieś spaghetti.

Chwilę czekaliśmy na zamówienie, no ale wszystkie stoliki były zajęte, więc to zrozumiałe.

Kiedy dostaliśmy swoje dania, nasze dziecko stwierdziło, że carbonara jednak mu nie smakuje. Mąż już zdążył zjeść swoje zamówienie, ja trochę dziabnęłam i oddałam swoją porcję dziecku. Carbonara mnie w sumie także nie posmakowała, więc mąż opędzlował drugi talerz, a ja jak przyszłam głodna, tak i wyszłam głodna . 

Dobrze chociaż, że Igor się najadł z tatą.

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

Zdziwiło mnie to, że w menu przy nazwie dań nie było w ogóle napisanych cen i byłam ciekawa, ile zapłacimy za trzy talerze makaronu… Straciliśmy 108 złotych. Jak dla mnie za drogo, a mój mąż stworzył mem, który rozwalił mnie na łopatki ze śmiechu. Przynajmniej mamy anegdotę .

Krótka lekcja historii - Panorama Racławicka

Musieliśmy się szybko zbierać do hotelu, aby się przebrać, bo już wcześniej mieliśmy wykupione przez internet bilety na Panoramę Racławicką, a musieliśmy zdążyć na konkretną godzinę, bo wstęp na wystawę był co pół godziny. Nie ogarnęliśmy jeszcze tramwajów, więc wybraliśmy się z nawigacją autem i musieliśmy zapłacić za parking.

Sam obraz zrobił na nas ogromne wrażenie i możemy polecić to miejsce każdemu. Było bardzo dużo rodzin z dziećmi i starszymi i młodszymi.

Chwilę po 18:00 pani włączyła głos lektora, który opowiadał o obrazie i o samej bitwie, a my poruszaliśmy się w lewą stronę. Wszystko trwało może dwadzieścia minut i młodsze dzieci zaczęły się trochę nudzić i rozrabiać. Rodzice robili co mogli, żeby uciszyć pociechy, aby nie przeszkadzały innym.

Mimo tego pani z obsługi zaraz przychodziła i uciszała maluchy, patrząc z wyrzutem na rodziców. Nie spodobało mi się to. Wiadomo, że nie da się, aby dziecko siedziało jak posąg w wózku i słuchało wywodu, bo nawet naszemu czterolatkowi zaczęło się nudzić. Może pani miała gorszy dzień albo była naciskana przez przełożonych, albo nie ma własnych dzieci i nie wie, jak to jest. Ogólnie jednak wrażenie było pozytywne i warto było zobaczyć Panoramę Racławicką.

Wieczorna atrakcja 

Wieczorem poszliśmy na spacer w okolicy naszego hotelu, po Wyspie Słodowej i zauważyliśmy, że po Odrze płyną statki mniejsze i większe, katamarany, łódki i kajaki. Godzina była jeszcze młoda, a Igor chętny na kolejne atrakcje, więc zakupiliśmy bilety (dla 2+1 zapłaciliśmy 80 złotych) na około czterdziestopięciominutowy rejs po Odrze. Akurat zbliżała się godzina dziewiętnasta, więc mogliśmy od razu wejść na pokład i tak nam się udało, że byliśmy tylko my. Kapitan był tak miły, że pozwolił synkowi chwilę posterować . 

Rejs był super i polecamy każdemu. Przepływaliśmy pod wieloma mostami i nie dziwię się, że Wrocław nazywają polską Wenecją . Gdy już wysiedliśmy, rozpadał się deszcz i historyczne miasto pożegnało dzień cudowną tęczą.

Drugi dzień we Wrocławiu

Śniadania mieliśmy wliczone w cenę noclegu i jedliśmy je na barce, która jest przycumowana do brzegu zaraz przy hotelu. Była to dodatkowa atrakcja i to także zainspirowało mnie, aby wybrać właśnie Hotel Tumski na naszą bazę wypadową. Nie spodziewałam się jakiegoś wielkiego wyboru na szwedzkim stole, ale zostałam miło zaskoczona.

Trzy rodzaje pieczywa, jogurty, sery (nawet pleśniowe), wędliny, kilka smaków soku, płatki kukurydziane, dżemy, suszone owoce, jajecznica, kiełbaski, kawa z ekspresu, herbata. Naprawdę było w czym wybierać i człowiek najadł się do syta.

Po pysznym śniadaniu ruszyliśmy w poszukiwaniu przystanku tramwajowego, który zawiózłby nas do zoo. Jazda takim pojazdem była już dla naszego syna atrakcją samą w sobie, bo u nas nie ma takich rzeczy . Bilety zakupiliśmy w tramwaju w specjalnym urządzeniu, gdzie można płacić tylko kartą.

To bardzo proste i intuicyjne urządzenie, a bilety dla naszej trójki kosztowały 8,50 w jedną stronę. Bilety do zoo były już droższą sprawą, bo wydaliśmy 155 złotych i zamówiliśmy je już wcześniej, przez internet na konkretny dzień.

ZOO - obowiązkowe miejsce do odwiedzenia z dziećmi!

Mimo iż wybraliśmy się do zoo w czwartek i mieliśmy zapas pół godzinny do otwarcia, to na miejscu czekała nas kolejka do wejścia. Jeszcze dłuższy ogonek był do stacjonarnych kas biletowych.

Tutaj mogę poradzić, żeby bilety kupić wcześniej przez Internet, wtedy od razu można podejść do bramek wejściowych. Najlepiej, żeby do zoo przyjechać na otwarcie, bo gdy wychodziliśmy po ponad trzech godzinach z zoo, długość kolejki nas dosłownie przeraziła, a ci co weszli, czekali na wolne wózki do przewożenia dzieci. Pokonując jedną kolejkę na wejście, rodzice stali w kolejnej, czekając na jakiś wózek, który się zwolni. Wózki to super sprawa, bo nie można wjeżdżać na teren zoo hulajnogami ani rowerkami.

Postanowiliśmy zacząć od zwiedzania samego zoo, by na deser zostawić sobie oceanarium. Igor był nawet zainteresowany zwierzętami, ale one o dziewiątej rano nie były chętne, żeby się pokazywać. Część spała lub miała porę karmienia. Coś za coś.

W głębi oceanu...

Bardziej ciekawiło mnie słynne oceanarium i nie zawiodłam się. Jednym minusem był tłum ludzi, który utrudniał podchodzenie bliżej do szyb (tak było w tygodniu, a co dopiero musi być na weekendzie).

Igorek był jednak zachwycony. Widzieliśmy ogromnego żółwia, rekiny, meduzy i płaszczki. Te ostatnie tak zafascynowały nasze dziecko, że w sklepie z pamiątkami od razu podeszło do płaszczkowych pluszaków. Polecam jednak wybrać stoiska na terenie zoo, bo my przepłaciliśmy. Ceny zresztą wszędzie były dość wysokie.

Po posileniu się lodami opuściliśmy zoo i wróciliśmy tramwajem do hotelu, by nieco odpocząć.

Poszukiwania wrocławskich krasnali...

Po wrażeniach z udziałem zwierząt przyszedł czas, by ruszyć w drogę do wrocławskiego rynku. Oczywiście frajdą było szukanie krasnali, których jest ponad 300, a spora część ukryła się właśnie na rynku i okolicach.

Przyznam się, że miałam chyba więcej radości niż Igor z szukania , ale nasze dziecko jest dość spostrzegawcze i nawet znalazł dwa krasnale, których my nie zauważyliśmy.

Ratusz jest przepiękny! W Rynku polecamy także odwiedzić oryginalną pijalnię czekolady Wedla. Za trzy mrożone czekolady mleczne i lizaka zapłaciliśmy 80 zł, ale było warto tyle wydać.

Ostatnie chwile we Wrocławiu...

Przed wyjazdem z Wrocławia postanowiliśmy jeszcze zwiedzić Ogród Japoński. Mimo nawigacji, ciężko było nam tam dotrzeć, bo miejsce nie ma własnego parkingu. Kiedy jednak z pomocą mieszkańców trafiliśmy na miejsce, byliśmy oczarowani .

Bilety kupiliśmy bezpośrednio w kasie (10 zł od osoby, dzieci do siódmego roku życia wchodzą za darmo). Ogród jest piękny, nastrojowy, kojący, pełen karpi, kaczek i czapli.

Polecamy.

Pożegnaliśmy Wrocław zmęczeni, ale szczęśliwi, a w drodze powrotnej zawitaliśmy jeszcze na chwilę do Częstochowy na Jasną Górę.

WSZYSTKIE PRAWA ZASTRZEŻONE

Portal DziecioChatki.pl