Narty biegowe dla początkujących

Narciarstwo biegowe z dziećmi

Zima. Dorosłym kojarzy się z siedzeniem pod kocem z książką i kubkiem gorącej herbaty. Co innego dzieci! One kochają śnieg i mróz i chętnie bawią się na zewnątrz. Warto podążyć za nimi i znaleźć dla całej rodziny aktywność, która pozwoli zimą korzystać ze świeżego powietrza, zachować kontakt z przyrodą i dobrze się bawić. Co powiecie na narciarstwo biegowe? Uprzedzając Wasze obawy, zapewniam, że wcale nie trzeba biegać i bić rekordów prędkości niczym Justyna Kowalczyk u szczytu kariery. Polska nazwa tego sportu jest nieco myląca, w nazwie angielskiej (cross-country skiing) nie ma ani słowa o bieganiu!

Narciarstwo biegowe pozwala cieszyć się zimą

Na początek wystarczy człapać po płaskim terenie. Możecie to robić nawet z kilkuletnimi dziećmi, stawiającymi pierwsze kroki na małych nartkach. Z czasem wszyscy nauczycie się zjeżdżać z niewielkich wzniesień i wdrapywać się pod górę. Kiedy poczujecie się pewnie na nartach, będziecie mogli urządzać sobie rodzinne wycieczki po coraz ciekawszych trasach. Być może ktoś z Waszej rodziny zechce się ścigać w zawodach, jednak możecie spokojnie pozostać przy spokojnej, rekreacyjnej formie lub traktować biegówki jako środek transportu przez ośnieżone zimowe szlaki. Przy odpowiedniej kondycji będziecie mogli zabrać ze sobą najmłodsze dzieci w specjalnych przyczepkach (takich, jak rowerowe).

Zalety narciarstwa biegowego

W Polsce jest wiele miejsc idealnie nadających się do biegania (albo człapania) na nartach. Mamy sporo płaskich terenów i łagodnych gór, gdzie poprowadzone są drogi leśne. To daje nieskończone możliwości układania przepięknych pętli o różnej długości. Pod względem tras biegacze narciarscy w Polsce mają ogromną przewagę nad fanami zjazdówek. Ci ostatni zazwyczaj “kręcą się w kółko”, zjeżdżając raptem kilka minut w dół krótkiego stoku i podjeżdżając do góry wyciągiem (często po oczekiwaniu w kolejce).

W porównaniu z narciarstwem zjazdowym, biegówki wypadają też sporo taniej. Nie trzeba wydawać majątku na karnety narciarskie, a zarówno wypożyczenie, jak i zakup sprzętu również kosztują mniej niż w przypadku nart zjazdowych. Jeśli w Waszym miejscu zamieszkania brakuje odpowiednich terenów lub po prostu nie ma śniegu, możecie zorganizować kilkudniowy wyjazd biegówkowy w polskie góry. Wybierając nocleg z dala od dużych ośrodków narciarstwa zjazdowego (a wciąż blisko tras biegówkowych), skorzystacie z niższych cen.

Taki wyjazd na narty biegowe pozwala doskonale odpocząć psychicznie i zapewnić sobie i dzieciom kontakt z przyrodą. Będąc w ruchu, możecie spędzić na zewnątrz nawet kilka godzin, a wybierając trasę z dala od cywilizacji, nacieszycie się do woli pięknymi widokami, ciszą i wspólnie spędzonym czasem. Kiedy w mieście królują szarość, smog i plucha, warto przenieść się do ośnieżonego górskiego lasu, który wygląda niczym baśniowa kraina.

Zimowy las jak z bajki

Odkrywając piękne zakątki, mimochodem zafundujecie sobie i dzieciom sporą dawkę ruchu. Warto dodać, że na biegówkach pracuje całe ciało. Używacie zarówno nóg, jak i rąk, a przy okazji także mięśni brzucha i grzbietu. Jednocześnie możecie dopasować intensywność wysiłku do swojej formy, unikając przeforsowania i niepotrzebnych kontuzji. Z czasem będziecie mogli poruszać się szybciej i wybierać dłuższe trasy. Coraz lepsza kondycja i poprawiająca się technika będą Waszymi sprzymierzeńcami.

Style narciarstwa biegowego

Najpopularniejszy, najbardziej dostępny i najłatwiejszy jest styl klasyczny. Biegacz prowadzi narty równolegle do siebie, a ruch jest bardzo podobny do zwykłego truchtu, jednak wszystko dzieje się odrobinę wolniej i bardziej płynnie. To dlatego, że każdy krok jest wydłużony poprzez sunięcie narty po śniegu. Wydłużenie kroku to także zasługa odpychania się za pomocą kijków narciarskich. Podstawowym krokiem w stylu klasycznym jest krok naprzemianstronny. Ruch jest podobny jak w przypadku nordic walking, jednak przypięcie nart powoduje, że odepchnięcie się kijkiem jest dużo bardziej efektywne. Styl klasyczny od lat był stosowany przez osoby, które traktowały narty jako środek transportu. Pierwszy narciarz zakładał ślad, a reszta podążała za nim. Dziś taki rodzaj narciarstwa poza przygotowaną trasą określa się angielskim słowem “backcountry”. Najczęściej używa się wtedy specjalnych nart do zakładania śladu (o sprzęcie przeczytacie poniżej).

Biegając stylem klasycznym, możecie skorzystać z ułatwienia - specjalnych torów zakładanych przez skuter śnieżny lub ratrak. Wyglądają one jak solidny ślad pozostawiony przez ciężkiego narciarza na szerokich nartach. Tory są przygotowywane na popularnych trasach do narciarstwa biegowego. Korzystanie z takiej przygotowanej trasy jest darmowe.

Na trasie do stylu klasycznego

Być może z czasem będziecie chcieli spróbować trudniejszego stylu łyżwowego (popularnie zwanego “łyżwą”). Styl został wymyślony dużo później, w latach 80 XX wieku. Wymaga on lepszego balansowania ciałem i więcej siły, ale pozwala poruszać się szybciej. Jak wskazuje nazwa, w tym stylu stawiamy narty pod kątem, a sam ruch przypomina jazdę na łyżwach. Do utrzymania równowagi oraz większej efektywności biegu również służą nam kije, jednak używamy ich nieco inaczej - odpychamy się oboma kijami równocześnie. Styl łyżwowy wymaga specjalnie przygotowanej trasy w postaci szerokiego pasa ubitego śniegu. Dlatego sprawdzi się on tylko na najpopularniejszych, szerokich trasach, gdzie zazwyczaj po bokach przygotowane są tory do stylu klasycznego, a środkiem poprowadzony jest szeroki pas do “łyżwy”.

Styl łyżwowy

Zawodowi biegacze narciarscy mogą startować zarówno w zawodach stylem klasycznym, jak i łyżwowym, oraz w trasach łączonych (skiathlon), gdzie jeden odcinek pokonuje się stylem klasycznym, a kolejny stylem łyżwowym. Ciekawostką jest, że w biathlonie (zawody łączące biegi narciarskie ze strzelaniem) biega się tylko stylem łyżwowym.

Oczywiście nie każdy biegacz narciarski musi mieć chęć startu w zawodach. Sporo amatorów biegówek to tak naprawdę zimowi spacerowicze, którzy nastawiają się raczej na miłą wycieczkę w pięknych okolicznościach przyrody niż na bicie rekordów prędkości.

Jak zacząć biegać na nartach z dziećmi?

Strój i ekwipunek

Aby móc cieszyć się ruchem na nartach biegowych, należy zadbać o odpowiedni strój. Ubierzcie się lekko (zapomnijcie o grubych, ocieplanych spodniach i kurtkach rodem ze stoku narciarskiego). Zadbajcie jednak o odpowiednią ochronę przed wiatrem.

Spodnie i kurtka z membraną przydają się w wietrzne dni

Nie sugerujcie się strojami znanymi z zawodów sportowych, które dostosowane są do maksymalnego wysiłku fizycznego. Na ograniczenie ubioru do getrów, koszulki i okularów przeciwsłonecznych będziecie mogli sobie pozwolić tylko w najcieplejsze i bezwietrzne dni przedwiośnia.

Oto przykładowy strój dla biegacza narciarskiego:

• bielizna termiczna: getry i koszulka z długim rękawem (polecam takie w wełny merino),
• wygodna bielizna osobista,
• komfortowe skarpetki z dobrym ściągaczem,
• cienkie spodnie chroniące przed wiatrem i dobrze znoszące kontakt ze śniegiem w razie upadku (najlepiej z membraną),
• Bluza softshellowa/polarowa/merino (do wyboru),
• Cienka kurtka z dobrym kapturem na wiatr i śnieg (najlepiej z membraną),
• Czapka (lub dwie cieńsze), chusta typu buff na szyję i wiatrochronne rękawiczki,
• Okulary przeciwsłoneczne + ewentualnie okulary przezroczyste,
• mały plecak, umożliwiający schowanie w nim bluzy lub kurtki i przechowanie zapasowych rękawiczek.

Na dłuższe wycieczki spakujcie do plecaka:

• dodatkową bluzę lub cienką puchówkę (przyda się na postoje i na zjazdy),
• dodatkowe getry lub spodnie,
• zapasowe rękawiczki,
• latarkę czołową,
• karimatę do siedzenia podczas odpoczynków,
• krem z filtrem,
• opcjonalnie - stuptuty (po obfitych opadach śniegu).

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

Prowiant

Zawsze miejcie ze sobą słodką przekąskę, która doda energii i poprawi humor, kiedy dopadnie Was zmęczenie. Nieocenione są suszone owoce (daktyle, morele), orzechy i oczywiście czekolada. Jak zawsze zimą, na wagę złota jest termos z herbatą. Na dłuższe wyprawy przyda się drugi termos z gęstą, rozgrzewającą zupą (u mnie w czołówce są: krem z dyni z imbirem i zupa pomidorowa z soczewicą), która smakuje o niebo lepiej niż zimne kanapki. W razie kryzysu twórczego lub braku dostępu do kuchenki możecie też zalać wrzątkiem kuskus z bakaliami.

Przerwa na herbatę

Ciekawą opcją jest zaplanowanie obiadu w schronisku lub lokalnej restauracji. Warto poczytać o najsłynniejszej potrawie podawanej w danym miejscu. Wizja naleśników z jagodami lub przepysznych pierogów z pewnością zmotywuje Was i Wasze dzieci do pokonania ostatnich kilometrów do schroniska. Obyście zdążyli przed zamknięciem kuchni!

Podstawowe umiejętności biegacza narciarskiego

Pierwsze kroki na nartach biegowych możecie stawiać bezpiecznie na płaskim terenie, gdzie nauka przebiega bezstresowo. Jeśli wcześniej jeździliście na nartach zjazdowych, skręcanie i hamowanie opanujecie w sekundę i już pierwszego dnia na biegówkach będziecie w stanie zaliczyć przyjemną trasę.

Na początek musicie opanować kilka kluczowych manewrów:

1. Upadanie i podnoszenie się z upadku. Jeśli tracicie równowagę lub macie trudności z hamowaniem, dążcie do tego, aby przewrócić się na bok - tak jest najbezpieczniej. Leżąc na boku będziecie w stanie całkiem sprawnie się podnieść, dzięki czemu uniknięcie kolizji z narciarzem jadącym za Wami. Najlepiej najpierw poćwiczyć upadanie “na sucho”, na płaskim i mało uczęszczanym terenie. Mimo wszystko bądźcie przygotowani psychicznie również na upadek do przodu, podczas którego lądujecie twarzą w śniegu (nic Wam się nie stanie!). To zdarza się nierzadko w razie nagłej utraty prędkości - wynika to z konstrukcji wiązań (“luźna” pięta).
2. Podstawowy krok biegowy - polegający na wybiciu się nogą i odepchnięciu się przeciwstawną ręką z kijkiem.
3. Hamowanie “pługiem”. Dobrze znane narciarzom zjazdowym. Kierujecie kolana do środka, jednocześnie wypychając pięty na zewnątrz. Narty układają się na wewnętrznych krawędziach w kształt trójkąta i hamują.
4. Wejście i wyjście z torów w czasie jazdy. Kiedy jesteście w torach, jesteście pozbawieni możliwości hamowania, dlatego na bardziej stromych zjazdach musicie wyjść z torów, aby móc zjechać “pługiem” i kontrolować prędkość.

Hamowanie pługiem

Powyższe umiejętności możecie zdobyć zarówno podczas lekcji z instruktorem, jak i samodzielnie, w oparciu o filmy instruktażowe na YouTube (polecam kanał nabiegowkach.pl). Z pewnością instruktor przypilnuje, abyście od początku wykonywali wszystko prawidłowo i nauka będzie bardziej efektywna. Dodatkowo dobry trener zapewni doskonałą atmosferę i dobierze pierwszą trasę do Waszych umiejętności. Jeśli lubicie jednak uczyć się sami, macie zacięcie i odrobinę cierpliwości, z pewnością wynajęcie instruktora nie jest niezbędne. Tyczy się to zwłaszcza osób z doświadczeniem w narciarstwie zjazdowym. Hamowanie i skręcanie na biegówkach wygląda bardzo podobnie, a to daje Wam sporą przewagę nad osobami, które pierwszy raz mają jakiekolwiek narty na nogach.

Zasady poruszania się na szlaku biegówkowym

Trasy oznaczone są kolorami, podobnie jak trasy narciarstwa zjazdowego. W przypadku tras biegowych nie obowiązuje jednak ścisłe powiązanie koloru oznaczenia z trudnością trasy. Trasy biegówkowe należy raczej traktować podobnie, jak szlaki turystyczne - poszczególne kolory służą jedynie łatwiejszej nawigacji. Faktycznie, zazwyczaj trudniejsze są trasy czarne i czerwone (podobnie jak w przypadku stoków narciarskich), jednak nie jest to regułą. Najlepiej zapoznać się z opisem trasy lub opinią lokalnych narciarzy.

Kiedy wyruszycie na szlak, trzymajcie się kilku zasad, które zapewnią Wam i innym narciarzom bezpieczeństwo.

1. Na trasach biegówkowych obowiązuje ruch prawostronny. Oznacza to, że jeśli założone są dwa tory, macie pierwszeństwo do skorzystania z toru po prawej stronie. Oczywiście, jeżeli jest pusto, a widoczność jest dobra, możecie biec obok siebie, jednak biegnący torem z lewej strony, musi wyjść z toru, aby przepuścić narciarza jadącego z przeciwka.
2. Starajcie się nie zatrzymywać znienacka w torach, jeśli ktoś jedzie za Wami. Kiedy zatrzymujecie się na chwilę, zejdźcie na bok, aby nie tarasować drogi narciarzom biegnącym za wami. Jeśli przydarzy Wam się upadek, musicie jak najszybciej wstać lub chociaż przeturlać się na bok, aby nie tarasować drogi (jest to ważne zwłaszcza na zjazdach).
3. Wychodząc z toru na środek szlaku, wcześniej sprawdźcie, czy nikt Was nie wyprzedza. Nie chcecie przecież wyjść komuś prosto pod narty! Jeśli wyprzedzacie kogoś na pustej trasie, krzyknijcie, z której strony będziecie przejeżdżać, aby nieoczekiwanym manewrem nie zajechał Wam drogi.
4. Jeśli na danym szlaku jest tylko jeden tor, dobrym zwyczajem jest przepuszczanie narciarza jadącego z góry (aby nie tracił prędkości).
5. W dobrym tonie jest także pozdrawianie się na trasie - podobnie jak na pieszych szlakach turystycznych. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku - w przypadku bardzo obleganych tras zwyczaj ten nie ma większego sensu.
6. Zdarza się, że szlak biegówkowy idzie tą samą trasą, co szlak pieszy. Jeśli znajdziecie się w takim miejscu w charakterze turystów pieszych, nie niszczcie torów biegówkowych. To bardzo utrudnia życie biegaczom narciarskim.

Szlak łączony - pieszy i biegówkowy

Sprzęt narciarski

Wydawałoby się, że biegówki, to biegówki, można wypożyczyć lub kupić jakiekolwiek i po sprawie… Nic bardziej mylnego! Jeśli traficie do dobrej wypożyczalni i powiecie, że jesteście początkujący, obsługa na pewno dobierze najlepsze dla Was narty. Warto jednak wiedzieć to i owo, zwłaszcza pod kątem kupowania sprzętu dla siebie i dzieci.

Wybór nart biegowych jest szeroki

Innych nart biegowych używa się do stylu klasycznego, innych do “łyżwy”. Podobnie jest z butami i wiązaniami. Osobiście uważam, że styl łyżwowy jest dla koneserów z mocno sportowym zacięciem i nie warto sobie nim zaprzątać głowy (przynajmniej na początku). Chcąc poruszać się stylem klasycznym, potrzebujecie dłuższych nart, dopasowanych do waszego wzrostu i wagi. Z pewnością narty postawione na sztorc powinny być wyższe od Was, szczegóły warto doczytać w tabelach w opisach produktu lub dopytać o nie w sklepie sportowym. Narty do stylu klasycznego mają ślizg (spód narty) podzielony na trzy strefy. Środkowa strefa (pod butem) może być pokryta łuską, foką lub przystosowana do nakładania specjalnego smaru, aby narta “nie uciekała” do tyłu. Do jazdy amatorskiej lub turystycznej polecane są narty z łuską, czyli specjalnymi wyżłobieniami w ślizgu, dzięki którym nart nie trzeba smarować przed wyruszeniem w trasę.

Narty z łuską świetnie sprawdzą się na zimowe wycieczki

Na zawodach stosuje się narty bez łuski, a smarowanie odpowiednie do panujących warunków i rodzaju śniegu może zdecydować o szansach zawodnika na uzyskanie lepszego miejsca.

Narty do stylu klasycznego mogą być bardzo wąskie lub nieco szersze, z wystającą krawędzią. Specjalną odmianą są narty śladowe, które doskonale się sprawdzają tam, gdzie nie ma specjalnie przygotowanych torów do jazdy i sami zakładacie ślad. Takie narty mają solidniejszą konstrukcję i są szersze, dzięki czemu nie będziecie zapadać się w miękkim puchu. Niektóre modele są taliowane, czyli mają nieco węższą środkową część, a szerszy przód i tył narty. Ułatwia to manewrowanie na nieprzetartym szlaku. Osobom z duszą odkrywcy, chcącym przecierać nowe szlaki, proponuję zwrot właśnie w stronę nart śladowych.

Jeśli odkryjecie, że w biegówkach najbardziej pociąga Was prędkość, współzawodnictwo, albo po prostu robienie coraz dłuższych tras na przygotowanych biegówkowych szlakach, możecie zdecydować się na wąskie narty bez łuski i komplet smarów.

Być może z czasem przesiądziecie się na krótsze i sztywniejsze narty do stylu łyżwowego (ze względu na ograniczoną ilość tras do “łyżwy”, narty do stylu klasycznego warto jednak mieć w zanadrzu). Pamiętajcie, aby do nart dobrać odpowiednie wiązania i buty. Wiązania do “łyżwy” są sztywniejsze, a buty mają wyższą cholewkę i twardszą podeszwę (istnieją też hybrydowe modele butów, z miękką podeszwą, ale wyższą cholewką).

Sama traktuję biegówki jako sprzęt do zimowej turystyki górskiej zarówno na przygotowanych trasach, jak i poza nimi, dlatego zdecydowałam się na kompromisowy model. Moje narty mają odrobinę wystające krawędzie, dzięki czemu dobrze sobie radzą poza przygotowaną trasą i na bardziej stromych zjazdach.

Wystające krawędzie nart dają pewność na stromych zjazdach i zmrożonym śniegu

Jednocześnie są lżejsze od nart śladowych i na tyle wąskie, że spokojnie mieszczą się w typowych torach do jazdy klasycznej. Dzięki ślizgowi wyposażonemu w łuskę nie muszę stosować specjalistycznych smarów. Jedynie w przypadku bardzo lepkiego śniegu smaruję ślizgi woskiem (zawsze mam w plecaku kawałek zwykłej świeczki). Na moim sprzęcie nie miałabym szans wygrać Biegu Piastów, ale czuję się stabilnie i bezpiecznie zarówno na przygotowanej trasie, jak i nad rzeką niedaleko domu, gdzie sama zakładam ślad. Myślę, że tego typu narty są świetne dla początkujących oraz dla osób lubiących czasami zjechać z utartych szlaków.

Kiedy wybierzecie narty, pora dobrać buty i wiązania. Obecnie popularne są dwa typy wiązań i kompatybilnych z nimi butów. Pierwszy to typ New Nordic Norm (NNN), stosowany np. przez firmy Rossignol i Fisher, a drugi to typ Salomon Nordic Norm (SNS), właściwy dla sprzętu firmy Salomon. Wśród wiązań w obu systemach spotkacie także osobne typy (niekompatybilne ze zwykłymi butami!), dedykowane specjalnie do “łyżwy” lub do nart śladowych. Koniecznie trzeba pamiętać, aby kupić wiązania i buty w ramach tego samego systemu i typu. Inaczej po prostu nie będziecie w stanie przypiąć butów do nart.
Wiązania mogą mieć dodatkowe udogodnienia, jak specjalna szyna, dzięki której stoicie na narcie nieco wyżej i łatwiej Wam skręcać. Popularnym udogodnieniem jest również automatyczny system wpinania buta do wiązania, dzięki któremu przypinacie narty bez konieczności schylania się. Osobiście korzystałam z takich wiązań w przypadku nart z wypożyczalni, jednak sama zawsze wybierałam wiązania wymagające obsługi manualnej. Ich prosta konstrukcja i bezawaryjność mnie przekonuje.

Podczas zakupów nie zapomnijcie o kijach do narciarstwa biegowego. Do stylu klasycznego polecane są kije o długości 80% Waszego wzrostu, a do stylu łyżwowego – o długości 90% Waszego wzrostu. Na rynku dostępne są kije dziecięce o regulowanej długości, dzięki czemu nie trzeba kupować dzieciakom nowych kijów na każdy sezon.

Sprzęt biegówkowy znajdziecie w sklepach górskich i sportowych, jak i w komisach narciarskich, obok nart zjazdowych. Najlepsze ceny są u schyłku sezonu narciarskiego, czyli w okolicach przedwiośnia. Dla dzieci warto kupić używane narty - maluchy szybko z nich wyrastają i nie zdążą zniszczyć.

Dla najmniejszych pociech możecie kupić lub wypożyczyć przyczepkę na płozach, której ciągnięcie wymaga jednak nieco siły i pewnego poruszania się na nartach. Jeśli posiadacie własną przyczepkę rowerową, macie sporą szansę na dokupienie lub wypożyczenie kompatybilnego zestawu do narciarstwa biegowego (na zestaw składają się płozy, kijki teleskopowe i uprząż biodrowa).

Gdzie pojechać na biegówki z dziećmi?

Swoją przygodę z narciarstwem biegowym warto rozpocząć w miejscu, gdzie znajdziecie wypożyczalnię sprzętu i dobrze przygotowane, łagodne trasy. W takich miejscach funkcjonują także szkółki narciarskie. Jeśli zależy Wam na pomocy instruktora, najlepiej umówcie się wcześniej telefonicznie lub przez Internet.

Na początek możecie pojechać do polskiej biegówkowej “Mekki”, czyli do Jakuszyc w Górach Izerskich. Wypożyczycie tam z powodzeniem dowolne narty, a do tego przyczepkę dla najmłodszych pociech. Doskonale przygotowanych tras biegówkowych jest pod dostatkiem, amatorów biegania niestety też. Na pierwszy raz do Jakuszyc najlepiej wybierzcie się poza weekendem i feriami zimowymi. Śnieg w Górach Izerskich leży jeszcze w marcu, więc początek wiosny to doskonały wybór. Przed wyjazdem warto sprawdzić, czy na miejscu nie odbywają się jakieś większe zawody sportowe, które mogą Wam nieco pokrzyżować plany. Jeśli czujecie się na nartach dość pewnie i szukacie atrakcyjnego celu - wybierzcie się do Chatki Górzystów, gdzie podają legendarne naleśniki z jagodami.

Góry Izerskie to niezliczona ilość szlaków i... śniegu

W poszukiwaniu mniej popularnych miejscówek możecie udać się na Ziemię Kłodzką, gdzie znajdują się dwa kameralne ośrodki narciarstwa biegowego. Pierwszy z nich znajduje się w Górach Bystrzyckich, nieopodal Bystrzycy Kłodzkiej. To Stacja Narciarstwa Biegowego “Spalona”, gdzie przygotowano idealną do nauki pętlę treningową oraz kilka tras dla początkujących i średnio zaawansowanych biegaczy narciarskich.

Przedwiośnie na szlaku biegówkowym w Górach Bystrzyckich

Na miejscu funkcjonuje wypożyczalnia nart biegowych dla dzieci i dorosłych, oferująca sprzęt w systemie NNN, a także szkoła narciarstwa biegowego. Jeśli radzicie sobie dość dobrze na zjazdach, możecie wybrać się na nartach na szczyt Góry Jagodnej, zaliczany do Korony Gór Polski. Przy ładnej pogodzie w ramach nagrody można podziwiać przepiękną panoramę ze stojącej tam wieży widokowej. Nieopodal parkingu na głodomorów czeka Schronisko PTTK „Jagodna”, które słynie z miłej atmosfery, pysznego jedzenia i ogromnych porcji.


Kolejnym kierunkiem dla amatorów biegówek są Bielice w Górach Bialskich, niedaleko Stronia Śląskiego.

Szlak biegówkowy nieopodal Bielic

Zaopatrzone w tory do jazdy klasycznej trasy z Bielic łączą się z pętlami ośrodka „Paprsek”, znajdującego się po czeskiej stronie granicy. Początkowy odcinek szlaku z Bielic, łagodnie wznoszący się wzdłuż potoku, doskonale nadaje się dla początkujących. Pierwsze kroki na nartach możecie stawiać również na pętli treningowej.

***

Mam nadzieję, że dacie się namówić na biegówki z dziećmi i dzięki temu odkryjecie mnóstwo pięknych miejsc. Na wyprawy z maluchami szczególnie polecam przedwiośnie, kiedy można złapać trochę słońca i nacieszyć się długim dniem.

Odpoczynek przy szlaku

Warto wtedy odwiedzić góry, aby zapewnić sobie i dzieciom solidną porcję ruchu na świeżym powietrzu. A to wszystko z dala od tłumów i blisko przyrody.

Przeczytałeś artykuł w portalu Dzieciochatki.pl - Miejsca Przyjazne Dzieciom

POLECANE NOCLEGI PRZYJAZNE DZIECIOM: >>KLIKNIJ TU<<

WSZYSTKIE PRAWA ZASTRZEŻONE

Portal DziecioChatki.pl