Love Czorsztyn, Gorce love

Love Czorsztyn, Gorce love.

Otwarta pod koniec kwietnia „Brama w Gorce” od razu znalazła się na naszej liście miejsc, które warto odwiedzić. Plan udało się zrealizować w sierpniu, a czas spędzony w Centrum Przyrodniczo – Edukacyjnym był dla nas bardzo cenny. Do tego wspaniałe widoki roztaczające się z najwyższego szczytu Gorców i spokojny dzień nad Jeziorem Czorsztyńskim i mamy idealny przepis na weekend pozytywnych wrażeń.

Nad Jezioro Czorsztyńskie przyjechaliśmy w czwartek po południu i na Campingu Łęg, położonym nad górską rzeką Białką tuż u jej ujścia do jeziora w miejscowości Frydman, rozbiliśmy swój namiot. Camping ten cieszy się dobrymi opiniami i my też dołączamy do zadowolonych klientów .  Na jego terenie znajdują się punkty gastronomiczne i sklepik, a także wypożyczalnia rowerów, co stanowi wartość dodaną tego miejsca.

Na biwaku

Piątek – Brama w Gorce

Samochód zostawiliśmy na płatnym parkingu oddalonym o około 1,5 km od wejścia na teren centrum przyrodniczego i udaliśmy się do niego pieszo. Dojeżdżają do niego specjalne ciuchcie, ale przejazd nimi jest dodatkowo płatny, uznaliśmy więc, że spacer będzie dla nas lepszym rozwiązaniem. Do „Bramy w Gorce” wybraliśmy się z biletami zakupionymi wcześniej online, zapisanymi w telefonie (na stronie zamieszczono informację o braku zasięgu i zalecenie pobrania lub wydrukowania biletów) dzięki czemu ominęliśmy stosunkowo niedużą kolejkę do kas.

Tuż za kasami, jeszcze na poziomie runa leśnego, zaczyna się ścieżka edukacyjna, która delikatnie wspina się ku koronom drzew. Nachylenie ścieżki jest delikatne, przebycie jej nie stanowi problemu nawet dla najmłodszych dzieci. Wzdłuż ścieżki rozmieszczone są tablice edukacyjne, dzięki którym poznaliśmy lokatorów Gorców i wiele ciekawostek z życia lasu.

Edukacyjne tablice

Pierwsza wieża widokowa zlokalizowana jest bezpośrednio nad jedną z trzech kawiarni i czterdziestometrowym multimedialnym tunelem podziemnym.

My 

W nim dowiedzieliśmy się z jakich skał zbudowane są Gorce i poznaliśmy legendę o powstaniu potoku Mały Kowaniec nad którym przebiega ścieżka edukacyjna. Ścieżka prowadziła nas dalej łagodnie ku górze, ku drugiej wieży.

Ścieżka w lesie 

Tuż przed drugą wieżą znajduje się tablica informująca turystów o wysokości, na jakiej się znajdują (30 m), a sama wieża ma 35 metrów wysokości i znajduje się na niej taras widokowy skąd mogliśmy podziwiać piękno otaczających nas gór.

Kolejny punkt widokowy na trasie 

Po zejściu z wieży ścieżka prowadziła nas w dół aż do pawilonu edukacyjnego, który jest źródłem wielu ciekawostek, ale i miejscem świetnej zabawy. Mogliśmy tu dotknąć owczego futra i sierści jelenia i wilka, usłyszeliśmy toki głuszca, a na pulpicie multimedialnym wcieliliśmy się w rolę psa pasterskiego, którego zadaniem była ochrona owiec przed wilkami.

Dotykamy futrzaków!

Na koniec pobytu w pawilonie obejrzeliśmy film o atrakcjach powiatu nowotarskiego. Dla dzieci wisienką na torcie była zabawa na leśnym placu zabaw.

Na placu zabaw dla dzieci

Umieszczone na nim figury zwierząt są świetnie dopracowane i dobrze zabezpieczone. Pod koniec naszego spaceru zajrzeliśmy do gorczańskiej zagrody, w której mieszkają kózki, owieczki i króliczki.

Zagroda dla zwierząt 

Na stronie podana jest informacja, że zwiedzanie zajmuje 2-2,5 godziny, nam zajęło 4 i tak naprawdę z Centrum „wygoniła” nas nadciągająca czarna burzowa chmura...

Na ścieżce

Gdzie zjeść?

Wracając na camping obiad zjedliśmy w restauracji Pstrąg w Łopusznej. Oczywiście wybraliśmy różne dania z pstrąga, które były naprawdę smaczne.

Sobota – Turbacz z Koninek

Drugi dzień naszej gorczańskiej przygody to wejście na Turbacz. Zdecydowaliśmy się na wejście szlakiem niebieskim z Koninek. Auto zostawiliśmy na parkingu przy stacji narciarskiej. Początkowo szlak wiedzie drogą asfaltową i dopiero za Polaną Oberówka, na której znajdują się miejsca biwakowe, skręcamy na prawo w leśną drogę.

Wiedzie ona dość stromym, zacienionym zboczem, ale wędrówka tym szlakiem jest bardzo przyjemna. Do pierwszej widokowej polany, Polany Średnie, dotarliśmy po około dwóch godzinach i tu urządziliśmy sobie pierwszy postój.

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

♦  ♦  ♦  ♦  ♦

Nie codziennie możemy jeść drugie śniadanie w tak pięknym miejscu, a według legendy to właśnie tutaj corocznie święty Mikołaj wyznacza wilkom zwierzynę, która ma być ich pożywieniem w następnym sezonie. Po niedługim czasie ze schodów prowadzących na Czoło Turbacza za naszymi plecami rozciąga się wspaniały widok na góry,

Początek wyprawy 

Po osiągnięciu tego szczytu zeszliśmy na przepiękną, rozległą Halę Turbacz, na której urządziliśmy sobie dłuższą przerwę.

hala Turbacz

To tutaj znajduje się Szałasowy Ołtarz stylizowany na wejście do szałasu pasterskiego związany z osobą Jana Pawła II i głaz z tablicą upamiętniającą mszę odprawioną w tym miejscu przed siedemdziesięcioma laty.

Szałasowy Ołtarz

To miejsce od schroniska na Turbaczu dzieli zaledwie dwudziestominutowy spacer leśnym zboczem. Ponieważ pogoda była naprawdę piękna, na tarasie pod schroniskiem urządziliśmy sobie kolejny dłuższy postój.

Dotarliśmy do schroniska!

Na szczyt Turbacza spod schroniska musieliśmy jeszcze podejść kawałek w górę zalesioną ścieżką.

Turbacz zdobyty 

Drogę powrotną do Obidowca przebyliśmy szlakiem czerwonym, gdzie na chwilę przystanęliśmy przy symbolicznym pomniku katastrofy lotniczej złożonym z ażurowego krzyża i ze szczątków samolotu – kawałków blachy i śmigła.

Pomnik katastrofy lotniczej

Tutaj zeszliśmy na szlak zielony prowadzący do Koninek przez Tobołów i Tobołczyk.

Planowaliśmy z Polany Tobołów zjechać w dół wyciągiem krzesełkowym, ale dotarliśmy tam w momencie jego zamknięcia. Żeby skrócić sobie drogę do parkingu, zeszliśmy stokiem wzdłuż trasy wyciągu, ale rozwiązanie takie całkowicie odradzamy.

Stok jest stromy, nachylony pod dużym kątem, przez co zejście z niego zmęczyło nas bardziej niż cała droga odbyta do tego momentu. I to nie było zabawne!

Gdzie zjeść?

Na obiad zatrzymaliśmy się w Zajeździe Borek, gdzie przesympatyczna właścicielka przygotowała nam pyszne, domowe pierogi. Menu tego miejsca ogranicza się zresztą do pierogów (na słodko i na słono) oraz naleśników, ale są one naprawdę godne polecenia .

Niedziela – Jezioro Czorsztyńskie i Zamek Czorsztyn

Niedzielny poranek był dla nas leniwy. Ze względu na utrzymującą się do godziny 11 rosę, mogliśmy dłużej pospać (i tak musieliśmy czekać ze złożeniem namiotu do jego wyschnięcia). Pierwotnie nasz plan zakładał wypożyczenie rowerów i przejechanie trasy Velo Czorsztyn, ale ponieważ dla naszej córki wejście na szczyt jest szczytem wysiłku na co najmniej kilka dni, to idąc z nią na kompromis, zamiast rowerów, wypożyczyliśmy rowerek wodny.

Trasę rowerową pozostawiliśmy więc na kolejny wypad nad Jezioro Czorsztyńskie.

Pogoda idealna nad jezioro

Ostatnim punktem naszego weekendowego wypadu było zwiedzanie zamku w Czorsztynie. Wielkim atutem tego miejsca jest niewątpliwie jego położenie. Samochód pozostawiliśmy na parkingu przy kasie biletowej i stamtąd udaliśmy się na wzgórze zamkowe. Nie było w tym czasie możliwości skorzystania z usługi przewodnika, ale na tablicy obok budynku podana była informacja o możliwości pobrania aplikacji Movie Guide, która umiliła nam bardzo zwiedzanie.

Punkt po punkcie, miejsce po miejscu, audioprzewodnik przybliżał nam historię zamku i opowiadał nam o jego wyglądzie w czasach świetności. Do zwiedzania udostępniono turystom zachowane i częściowo odrestaurowane ruiny zamku średniego i górnego oraz renesansową basztę. Z tarasów zamku górnego podziwialiśmy przepiękną panoramę Zbiornika Czorsztyńskiego, Pienin i Tatr, stąd też mieliśmy wspaniały widok na zamek w Niedzicy i zaporę spiętrzającą wody rzeki Dunajec.

,

Na zamku

Gdzie zjeść?

Obiad zjedliśmy w Karczmie Zamkowej Dobre Jadło i jadło było dobre, a nawet bardzo dobre .

WSZYSTKIE PRAWA ZASTRZEŻONE

Portal DziecioChatki.pl